Η δύναμη της συμπιεσμένης γης προέρχεται από την ισχυρή συμπίεση του χώματος εντός του καλουπιού.
Η μέθοδος της συμπιεσμένης γης είναι τουλάχιστον τόσο παλιά όσο και το Σινικό Τείχος. Σε αυτή την τεχνική, χώμα με υψηλή περιεκτικότητα σε άργιλο (πηλό), νοτισμένο με μια μικρή ποσότητα νερού, τοποθετείται σε στιβαρά καλούπια και συμπιέζεται πολύ έντονα, μέχρις ότου να καταστεί απόλυτα συμπαγές. Η διαδικασία αυτή παράγει πολύ επίπεδες και κάθετες επιφάνειες. Συνήθως χρησιμοποιούνται βάριά μηχανήματα για να μετακινήσουν και να συμπιέσουν το υλικό, λόγω του μεγάλου βάρους του και της δύναμης που απαιτείται για τη συμπίεση.
Προκειμένου οι τοίχοι να έχουν σταθερότητα και ικανοποιητική θερμική μάζα, το απολύτως ελάχιστο πάχος των τοίχων από συμπιεσμένη γη είναι τα 35 cm. Οι τοίχοι αυτοί είναι πραγματικά πολύ στιβαροί και απαραμόρφωτοι, πράγμα που συνεισφέρει στην αισθητική του κτίσματος. Είναι μάλιστα η πλέον διαδεδομένη μέθοδος φυσικής δόμησης ανάμεσα στους συμβατικούς αρχιτέκτονες και designers, καθότι με τη χρήση διαφορετικών χωμάτων ή χρωστικών, μπορούμε εύκολα να πετύχουμε ενδιαφέρουσες χρωματικές διαβαθμίσεις στην όψη του τοίχου. Το μεγάλο μειονέκτημα της τεχνικής αυτής είναι η απαίτηση για καλούπια, μηχανικό εξοπλισμό ή μεγάλη χειρωνακτική εργασία, πράγματα που ανεβάζουν το κόστος της κατασκευής.
